ভাৱি ল’ব নালাগে, পৰীক্ষাত ফেইল কৰিলেই জীৱন শেষ। আচলতে এই বিফলতা জীৱনৰ সফলতাৰ আৰম্ভণিও হ’ব পাৰে। এনে হাজাৰটা উদাহৰণ আছে। কিন্তু এই উদাহৰণবোৰ বাৰে বাৰে আমি পাহৰি যাও নেকি! শেহতীয়াকৈ হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাত ৰিজাল্ট ঘোষণা হোৱাৰ পাছত দুগৰাকী শিক্ষাৰ্থীৰ আত্মহত্যাৰ ঘটনাই এনে বহু প্ৰশ্নৰ অৱতাৰণা কৰিছে।

জীৱনৰ যিকোনো পৰস্থিতিৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিব পৰাকৈ সন্তানক গঢ়ি তোলাৰ দায়িত্ব পিতৃ-মাতৃৰ। পৰীক্ষাৰ ৰিজাল্টেই যে জীৱনৰ সৰ্বস্ব নহয় এই কথা সন্তানৰ মনত পিতৃ-মাতৃয়ে সাঁচ বহুৱাব পাৰিব লাগিব। পৰীক্ষা বা শ্ৰেণীকোঠাৰ সফলতা যে জীৱনৰ সকলো সফলতাৰ মাপ-কাঠি নহয়, এই কথাষাৰৰ প্ৰমাণ হিচাপে এটা কাহিনী আমি উদাহৰণ হিচাপে লব পাৰো।

বিশ্ববিখ্যাত বিজ্ঞানী থমাছ এডিছনৰ কথা নতুনকৈ কোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই। শতিকাৰ শ্ৰেষ্ঠ বিজ্ঞানীসকলৰ ভিতৰত সকলোতকৈ আগত নাম লব পাৰি এডিছনৰ। বিভিন্ন আৱিষ্কাৰৰ লগতে বাল্বৰ দৰে মহান আৱিষ্কাৰৰ বাবে সদায়ে সকলোৱে মনত ৰাখিব এডিছনক। কিন্তু শতিকাৰ এই মহান বিজ্ঞানীগৰাকী পঢ়াৰ ক্ষেত্ৰত থকা দুৰ্বলতা বাবেই এদিন বিদ্যালয়ৰ পৰা উলিয়াই দিয়া হৈছিল।

স্কুলত এডিছনৰ শেষৰ দিনটো আছিল এনেধৰণৰ, এদিন থমাছ এডিছন স্কুলৰ পৰা আহোতে শিক্ষকে তেওঁক এখন কাগজ দিলে আৰু কলে যে, এই কাগজখন তুমি ঘৰ পায়েই মাক দিবাগৈ।’ ঘৰ পাই এডিছনে মাকক কাগজখন দি সেইখন স্কুলৰ পৰা দি পঠিওৱাৰ কথা কলে। কণমাণি এডিছনে মাকক সুধিলে সেই কাগজখনত কি লিখা আছে? মাকে তেতিয়া ডাঙৰ ডাঙৰকৈ চিঠিখন পঢ়ি এডিছনক শুনালে। মাকে পঢ়িলে- আপোনাৰ পুত্ৰ অতিকৈ জিনিয়াছ। কিন্তু তাক গঢ়িব পৰাকৈ আমাৰ স্কুলৰ আন্তগাথনিৰ লগতে ভালকৈ পঢ়াবলৈও শিক্ষকৰ অভাৱ। গতিকে তেওঁক আপুনি ঘৰতে পঢ়াব।