প্ৰতিজন ব্যক্তিয়ে বিচাৰে তেওঁৰ ওচৰত বহুত ধন-সম্পত্তি থকাটো আৰু মানীবেগটো যেন কেতিয়াও খালী নহয়। ইয়াৰ বাবে ব্যক্তিজনেও কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰে। কিন্তু বহু সময়ত ভাগ্যৰ বাবে মানুহে নিজৰ কষ্টৰ ফল নাপায়। এনে পৰিস্থিতিত জ্যোতিষৰ সহায় ল’ব পাৰি। ইয়াত এনে কিছুমান ব্যৱস্থাৰ কথা উল্লেখ কৰা হৈছে, যিবোৰ গ্ৰহণ কৰি এজন ব্যক্তি ধনী হ’ব পাৰে।

জ্যোতিষত আঁহত গছক অতি ভাল বুলি গণ্য কৰা হয়। কোৱা হয় যে ইয়াত ত্ৰিত্ব বাস কৰে। যদি কোনো ব্যক্তিয়ে মানীবেগত আঁহত পাত এটা ৰাখে তেন্তে ত্ৰিত্বৰ লগতে লক্ষ্মী দেৱীৰ আশীৰ্বাদও পায়, যাৰ বাবে তেওঁৰ মানীবেগ কেতিয়াও খালী হৈ নাথাকে।

গোমতী চক্ৰক সুখ, সমৃদ্ধি আৰু প্ৰগতিৰ প্ৰতীক হিচাপে গণ্য কৰা হয়। মানীবেগত এইবিধ বস্তু ৰখাটো অতি শুভ। ইয়াৰ কাৰণে এজন ব্যক্তিয়ে বহু আগবাঢ়ি যায় আৰু তেওঁৰ ঘৰত সুখ আৰু সমৃদ্ধি বাস কৰে।

পদুম ফুলৰ লগত লক্ষ্মী দেৱীৰ সম্পৰ্ক আছে। লক্ষ্মী দেৱী কেৱল পদুমৰ ওপৰত বহি থাকে। এনে অৱস্থাত পদুমৰ শিপা মানীবেগত ৰখাটো শুভ বুলি গণ্য কৰা হয়। ইয়াৰ দ্বাৰা দেৱী লক্ষ্মীৰ আশীৰ্বাদ লাভ হয়।

চাউল অক্ষত বুলি গণ্য কৰা হয় যিটো অতি পবিত্ৰ আৰু শুভ। যদি কোনো ব্যক্তিয়ে টকা অহাৰ বাট খুলিব বিচাৰে তেন্তে হালধীয়া চাউল পাৰ্চত ৰাখিব লাগে। এনে কৰিলে ব্যক্তিজনে কেৱল ধন-সম্পত্তি পোৱাই নহয়, ধন অহাৰ বাটো মুকলি হয়।