প্ৰতিখন সমাজতে বিবাহক কেৱল দুজন মানুহৰ নহয়, দুটা পৰিয়ালৰ পবিত্ৰ মিলন বুলি গণ্য কৰা হয়। প্ৰতিখন দেশ, প্ৰতিটো সংস্কৃতিৰ বিবাহ সম্পৰ্কীয় পৰম্পৰা আৰু ৰীতি-নীতি বেলেগ বেলেগ। ভাৰতত শুভ সময় চাই বিবাহৰ তাৰিখ নিৰ্ণয় কৰা হয়, আনহাতে পৃথিৱীৰ এখন দেশত ৰীতি-নীতিৰ বাবে মঙলবাৰ আৰু শুকুৰবাৰে বিবাহ কৰাটো কঠোৰভাৱে নিষিদ্ধ।

কোনবোৰ দেশত শুকুৰবাৰে বিবাহ নহয়-

গ্ৰীচ এনে এখন দেশ য’ত শতিকা পুৰণি বিশ্বাসৰ বাবে এই দুদিনত বিয়া হোৱাটো অশুভ আৰু বেয়া শংখ বুলি গণ্য কৰা হয়। গ্ৰীচত মঙলবাৰক অশুভ দিন বুলি গণ্য কৰা হয় কাৰণ ১৪৫৩ চনৰ আজিৰ দিনটোতে কনষ্টেন্টিনোপলত আক্ৰমণ কৰা হয় আৰু বাইজেন্টাইন সাম্ৰাজ্যৰ পতন ঘটে। গ্ৰীচত বিশ্বাস কৰা হয় যে এই দিনটোত বিয়া হ’লে মানুহৰ জীৱনত উত্তাল পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে বা পতনৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে। সেয়েহে ইয়াৰ মানুহে এই দিনটোক অশুভ বুলি গণ্য কৰি বিবাহ পৰিহাৰ কৰে। যদি আমি শুকুৰবাৰৰ কথা কওঁ, তেন্তে খ্ৰীষ্টান বিশ্বাস অনুসৰি শুকুৰবাৰে যীচু খ্ৰীষ্টক ক্ৰুচত দিয়া হৈছিল। এই দিনটোত শুভ কাম কৰাৰ পৰা বিৰত থকা উচিত বুলি বিশ্বাস কৰা হয়, কাৰণ এই দিনটো অনুতাপৰ বাবেহে আৰু কোনো ধৰণৰ উৎসৱ পালনৰ বাবে নহয়। এই দুদিনত গ্ৰীচৰ মানুহে বিবাহৰ পৰা আঁতৰি থাকে।

আজিও নিয়ম মানি চলিছে নেকি?

আজি একবিংশ শতিকা, বহু দেশত মানুহে পুৰণি নিয়ম বিলুপ্ত কৰিছে, কিন্তু পৃথিৱীৰ বহু দেশত পুৰণি ৰীতি-নীতি পালন কৰা দেখিবলৈ পোৱা যাব। যদিও আজিৰ প্ৰজন্ম শিক্ষিত আৰু আধুনিক চিন্তাধাৰাৰ, কিন্তু পৰম্পৰাগত ৰীতি-নীতি আৰু ধৰ্মীয় আৱেগে গ্ৰীচত এতিয়াও গভীৰ প্ৰভাৱ পেলাইছে। তাত থকা বহু গ্ৰাম্য অঞ্চলত এতিয়াও মানুহে বিয়াৰ তাৰিখ নিৰ্ণয় কৰাৰ সময়ত পুৰোহিত আৰু বয়োজ্যেষ্ঠসকলৰ লগত পৰামৰ্শ লয় আৰু যদি কোনোবাই মঙলবাৰ বা শুকুৰবাৰে বিয়া কৰিব বিচাৰে তেন্তে পৰিয়ালে ইয়াৰ বিৰোধিতা কৰে। গ্ৰীচত বিবাহৰ বাবে আটাইতকৈ শুভ দিন শনিবাৰ আৰু দেওবাৰ কাৰণ এই দিনটোত মানুহে পৰিয়ালৰ সৈতে সময় কটায়। সামগ্ৰিকভাৱে পৃথিৱীৰ প্ৰতিখন স্থানতে বিবাহৰ লগত জড়িত নিজস্ব বিশ্বাস আৰু পৰম্পৰা আছে। গ্ৰীচৰ এই পৰম্পৰা ইয়াৰ প্ৰাচীন ইতিহাসৰ সৈতে জড়িত।